هدف از تدوین کتاب حاضر معرفی خطوط اصلی جدیدترین رویکردهای نقد ادبی در دهه های پایانی قرن بیستم و آغاز قرن بیست و یکم در فرانسه است. در این راستا نظریه های جدید ساختار افق، نقد جغرافیایی و نقد ژئوپوئتیک ارائه و تحلیل شده است. تحولات نقد اسطوره ای که حاصل نظام تخیل است و جایگاه ویژه ای در ادبیات دارد و پیوند نقد روان شناختی ژاک لاکان با مبانی نظری تازه برگرفته از دیدگاه نظریه پردازان این رویکرد و همچنین ارتباط نقد جامعه شناختی با تحلیل گفتمان و اهمیت روزافزون نظریه دریافت و تحول آن به سوی چشم اندازهای بینافرهنگی بررسی شده است. به همین طریق تأثیر ساختارگرایی و نشانه شناسی رلان بارت بر نظریه پردازان نسل های بعد از او، منطق گفتگویی میخائیل باختین و نظریه بینامتنی، رابطه بین  رویکرد خطابه ای و رویکرد عملگرا در تحلیل گفتمان ادبی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. مؤلفان کوشیده اند در تدوین این اثر از روش مبتنی بر گزارش، معرفی و ارائه نقل قول براساس جدیدترین منابع بهره گیرند و تا حد امکان کاربرد رویکردهای نوین را عرضه کنند.