مدیریت راهبردی به مدیران توصیه می کند از اهداف سازمان ها باید همان گونه استفاده شود که ناوبرها از ستاره قطبی استفاده می کنند؛ زیرا اعتقاد بر این است راهبردها بر اساس چشم انداز و اهداف به مثابه ستاره قطبی عمل می کنند. مدیران، این اهداف را مانند ستاره شمال روی قطب نمایشان تنظیم می کنند و بعد با راهبردهای آینده نگر هر موقع که به دلیل تحولات سریع و پیچیده محیطی راه را گم کردند، از آن به عنوان وسیله ای برای راهیابی راهبردی استفاده می کنند. بنابراین در پرتو وجود راهبردهای مبتنی بر اهداف و چشم انداز است که مشخص می شود یک سازمان به کجا و چگونه باید برسد و  در این مسیر منابع و امکانات خود را به صورت بهینه و در جهت دستیابی به اهداف به کار گیرد و با کمترین امکانات بیشترین نتیجه را به دست آورد.