با ورود نگرش های حقوقی-اخلاقی به حوزه مطالعات و تحقیقات پزشکی و پیدایش دانش میان رشته ای اخلاق زیستی (Bioethics)، این اندیشه میان پزشکان و حقوق دانان شکل گرفت که هر چند جایگاه ممتاز انسان در میان سایر موجودات به او اجازه می دهد از حیوانات به سود پیشبرد تحقیقات پزشکی بهره برداری کند، اما از آن جا که حیوانات نیز به عنوان بخشی از هستی، دارای حق زیستن هستند، نمی توان بدون هیچ محدودیتی از آنها به سود خود بهره جست. چنین نگرشی به حوزه حیوانات با عث شد محققان اخلاق زیستی، ضمن تنظیم مقررات و قوانین لازم برای نگهداری و کار با حیوانات در محیط های آزمایشگاهی، بایستگی ها و اصول اخلاقی استفاده از آنها را نیز یادآور شوند. در پژوهش حاضر، تلاش شده است مسأله بهره گیری از حیوانات در سه حوزه کلامی، حقوقی و اخلاقی در اسلام مورد بررسی قرار گیرد. نویسنده امیدوار است نتایج به دست آمده از مجموع این سه حوزه، بتواند دیدگاه اسلام و عالمان مسلمان پیرامون حیوانات، حقوق آنها و بایستگی های رفتاری انسان با آنها را اندکی روشن سازد.