ایرانیان برخوردار از سنت بزرگ اندیشه سیاسی هستند که ریشه در دوره باستان دارد. پیوند بلندمدت دین و دولت از عصر باستان، سنت نظریه ایران شاهی حاکم بر ایران در دوره مابعد حمله اسکندر و به تبع آن وجود مبانی و تکنیک های اعمال قدرت، ساختاری از اندیشه سیاسی را به وجود آورده که برای هر متفکر علاقه مند به ایران و اسلام جذاب و خواندنی است. این کتاب با تکیه بر روش اندیشه شناختی جان مارو و با محوریت چهار پرسش چیستی غایت امر سیاسی، کیستی حاکم، محدودیت های اعمال قدرت و حق اعتراض بر ضد حاکمیت به نقد و بررسی ساختار اندیشه سیاسی در ایران قبل از اسلام می پردازد و نگاهی اجمالی به مکاتب، اندیشمندان و متون سیاسی ایران باستان میاندازد. کتاب عمدتاً متن محور بوده و با تکیه بر اسطوره ها، کتیبه های هخامنشی و آثاری چون اوستا، ارداویرافنامه، عهد اردشیر، نامه تنسر، کارنامه اردشیر بابکان و کتیبه های کرتیر منابع به جای مانده از ایران باستان را با نگاهی انتقادی تجزیه و تحلیل کرده است. این کتاب با توجه به نبود کتابی مستقل در باب اندیشه سیاسی در ایران باستان می تواند نیاز طیف وسیعی از مخاطبان را پاسخ گوید.