معنی شناسی، یکی از شاخه های زبان شناسی، علمی است که به پژوهش در باب معنی می پردازد. لغت شناسان مسلمان در نوشته های خود همواره به معنی و مباحث مربوط به آن توجه داشته اند؛ اما معنی شناسی به عنوان علمی مستقل تنها در دوره معاصر هویت یافته است. معنی شناسی در راستای فهم معنی به بررسی عواملی چون تخصیص، شمول، تنزل و تقویت معنایی می پردازد. همچنین عواملی چون کژفهمی،کهنگی و ابتذال واژگان یا شرایط اجتماعی و سیاسی و اقتصادی می تواند موجب توسعه معنایی واژه ها شود که همگی در این علم  بررسی می شوند. بافت و انواع آن به ویژه بافت زبانی در معنی شناسی از اهمیت ویژه برخوردار است. میدانها یا حوزه های معنایی و مباحث آن نیز از جمله مؤلفه هایی است که این علم بدان می پردازد. در این میان روابط معنایی از جمله اضداد، هم معنایی و چندمعنایی  نیز در گستره علم معنی شناسی مورد بحث و مطالعه قرار می گیرد.