کتاب «نظریه های کلاسیک جامعه شناسی» تبیین زمینه ها و شرایطی است که موجب شکل گیری این دانش جدید شده است، شرایطی مانند جریانهای روشنفکری، بحرانهای بزرگ اجتماعی در قالب جنگ و انقلاب، و تحولات ساختاری ای نظیر شهرنشینی و صنعتی شدن که همه این شرایط و زمینه ها در شکل گیری جامعه شناسی مدرن نقش داشته اند. هرچند جامعه شناسی علم مدرنی است که در فرانسه و امریکای قرن نوزدهم سامان یافته است، متفکران تمدن اسلامی نیز در این حوزه نقش ویژه ای داشته اند، کسانی چون ابن خلدون که اول بار علم عمران و نظریه عصبیت اجتماعی را مطرح کرد. بعد از دوره اسلامی، جامعه شناسی در حوزه های مختلف با محوریتهای متفاوت سامان یافت: در حوزه تمدنی فرانسه با محوریت فهم جامعه شناختی سن سیمون، کنت، و دورکم؛ در حوزه تمدنی انگلیس با محوریت تفکر اجتماعی استوارت میل و فهم جامعه شناختی اسپنسر؛ در حوزه تمدنی آلمانی با محوریت متفکرانی چون مارکس، سومبارت، زیمل و وبر؛ در حوزه تمدن ایتالیایی با محوریت ویکو و پاره تو؛ سپس، در حوزه های تمدنی امریکایی و دیگر نقاط جهان. در حوزه تمدنی امریکایی، جامعه شناسان مؤسس چون وارد، اسمال و گیدنز در بهره گیری جامعه شناسی نقش عمده ای داشتند که در دهه های بعدی، جامعه شناسی در قالب نظریه ها و مکاتب متنوع جلوه گر شد.