اداره امور کشور نیازمند سازوکارهای ویژه ای است که یکی از آنها دولت محلی است. دولت محلی واقعیتی انکارناپذیر و دارای مبانی فلسفی پایدار برای اداره امور عمومی محلی و وجه اشتراک تمامی مکاتب فلسفی–سیاسی به شمار می آید. این پدیده جغرافیای سیاسی در مفهوم واقعی خویش، مبتنی بر اصول دموکراتیک بوده، دارای ماهیت تمرکززدا، تصمیم گیری از پایین به بالا، محلی گرا و محله مبنا، شهروندمدار، مشارکت پذیر، مسئولیت پذیر، پاسخگو و حساب پس ده، دارای استقلال مالی و خودگردان و رابطه افقی قدرت با سایر سطوح قدرت می باشد. این فرایند در نظریه های مدرن «گاورننس» نام گرفته است و بر تعامل و هم افزایی نیروهای حکومتی، دولتهای محلی، بخش خصوصی و جامعه مدنی برای اداره بهتر امور عمومی محلی تأکید دارد.