میان رودان یا بین النهرین، سرزمینی محصور بین دو رودخانه بزرگ دجله و فرات، و دره نیل، هر دو، شهرت جهانی دارند، زیرا برای اولین بار در این مناطق بود که انسان به سطحی برتر از پیشرفت دست یافت، مثل فرهنگ معماری شهرنشینی که از بین النهرین آغاز شد و بنیان گذار آن نیز سومریها بودند و رد پای آنها را می توان در هزاره چهارم ق.م. در جنوب و مرکز بین النهرین پیدا کرد. شواهد باستان شناسی حاکی از این است که سومریها اولین قومی بودند که خط میخی را ابداع کردند؛ و در پی ابداع خط، بر آثار هنری ایشان نیز افزوده شد. در میان آنها آثار معماری عظیم و اشیاء سنگی پرمعنا، شگفتی هر بیننده ای را برمی انگیزد. در این کتاب، آندره پارو فرهنگ و هنر نزدیک به چهارهزار سال را به تصویر می کشد؛ یعنی از آغاز دوره سومر تا اکد و در ادامه از سومر نو تا حدود پایان حکومت کاسی. در دوره اخیر، هنر سومر ـ بابلی قبل از شکوفایی مجدد در اثر نفوذ هنر آشوری، بار دیگر با دوره انحطاط مواجه شد. بسیاری از آثار هنری ارائه شده در این کتاب برای متخصصان دو نسل پیش ناشناخته بود؛ اما برای اکثر افراد امروزی، نظریه پارو ـ که در اینجا به شکلی کاملاً جدید ارائه شده است ـ سرآغازی است برای شناخت هنر و فرهنگ غنی و ناشناخته سومر. آندره پارو (1901ـ1980) از بزرگ ترین متخصصان باستان شناسی آسیای نزدیک، نه تنها در فرانسه بلکه در جهان به شمار می رفت. دانش وافر وی در مورد این منطقه نتیجه اطلاعات زیاد و حفاریهای بیشماری است که وی در سوریه و عراق انجام داده است.