این اثر ضمن بیان چیستی ارتباط و چگونگی فراگرد تراکنشی آن به تبیین دقیق جایگاه هریک از مفاهیم بنیادین ارتباطات انسانی همچون پیام و معنی می پردازد، و جمع بندی منسجمی از واژه های کلیدی آن ارائه می دهد که از این طریق خواننده را به درکی منطقی و نظام مند از این رشته دانش هدایت می کند. کتاب با تقسیم بندی انواع ارتباطات انسانی از دو منظر «زبان» و «ارتباط گران» به بیان ویژگی ها و مسائل ارتباط کلامی و غیرکلامی، ارتباط با خود، ارتباط میان فردی، گروهی و عمومی پرداخته، به شکلی کاملاً کاربردی، شیوه های ارتقای مهارت ها و کارایی های ارتباطی را در هریک از آنها توضیح می دهد. همچنین در جای جای اثر، خلاصه دیدگاه حکمای قرون گذشته ایران درباره عناصر فراگرد ارتباط و تعامل میان عناصر مذکور بیان و اشاراتی نیز به میراث بومی دانش ارتباطات در ایران شده است. نویسنده در انتها نسخه جدیدی از مدل بومی و نوآورانه «منبع معنی» را ارائه می کند.