موضوعات این کتاب به گونه ای انتخاب شده اند که امکان مقایسه میان سنت اسلامی ـ عربی و سنت رایج غربی را فراهم می سازند. آراء مربوط به خاستگاه زبان، ارتباط زبان و تفکر در رویکرد فارابی، ارتباط زبان و منطق و تولد معنی شناسی در نظریه زبان شناسی از جمله این موضوعات است. شروع تفکر زبان شناختی در دنیای اسلام در قالب تفسیرهای اولیه قرآن، نقش الخلیل و فیروزآبادی در پیشرفت فرهنگ نگاری، سیبویه و اولین تحلیل جامع و علمی ساختار زبان در الکتاب و تلاش زجاجی برای ارائه یکی از بی نظیرترین فرانظریه های زبان شناسی، بخشهای ویژه این کتاب هستند. این کتاب، اگرچه نه عامدانه، نقش برجسته دانشمندان ایرانی را در شکوفایی سنت زبان شناسی عربی نشان می دهد.