هدف نویسنده از نگارش این کتاب، هدایت دانشجو از طریق فرایند کامل کار بر روی نمایشنامه، از تحلیل تا سبک است، با این امید که دانشجو بتواند دست و بال خود را برای پرواز، به عنوان رهبری متعهد و خلاّق، آزاد کند. فرانسیس هاج نگارنده کتاب کارگردانی نمایشنامه: تحلیل، ارتباط شناسی  و سبک توانسته است ضمن تثبیت و اصلاح مباحث و روش های خود در کتابش طی پنج چاپ بر بسیاری از کاستی ها غلبه کند، به طوری که می توان گفت ویراست پنجم آن، که شامل آخرین تجدیدنظرهای وی است، در میان کتاب های انگلیسی زبان نیز کم نظیر است. هاج به هنگام بحث درباره رابطه کارگردان - بازیگر، کارگردان - طراح و ابزارهای بصری و گفتاری که در اختیار کارگردان قرار می گیرد، تنها بر مبادی استانیسلاوسکی استوار نیست (هرچند آن را نادیده نمی گیرد و نمی خواهد ناآگاهانه با آن بستیزد). مؤلف آگاه است که در تئاتر، برخلاف سینما، بیان و گفتار اگر مهم تر از امکانات بصری نباشد، حداقل هم تراز آن است؛ به همین دلیل، در این هنگامه هجوم رسانه ها بر ادراک بصری بشر، از هستی تئاتر زنده و گفتگویی که می تواند نیاز فراموش شده بشر را در حوزه شنیداری مرتفع سازد، مجدّانه دفاع می کند.  این کتاب روش (متد) خاصی ارائه نمی کند، بلکه فقط سلسله مباحث منظمی را عرضه می کند که هر کارگردانی باید با مفاهیم آنها آشنا باشد. بنابراین غرض مترجمان اثر این نیست که خوانندگان یا دانشجویان را به این یا آن روش مقید کنند، بلکه هدف شان آزاد کردن مخاطبان از قید روش های خاصی است که به آنها عادت کرده اند!